ما فقط به وسیله عشق و نه با تنفر می توانیم عقیده مخالفان خود را تغییر دهیم . تنفر وحشیانه ترین شکل خشونت است . خشونت به شخصی که تنفر دارد آسیب می رساند ، نه شخصی که مورد تنفر قرار گرفته ...

پی نوشت 1 : این جمله رو در کتاب جملات برگزیده از گاندی که کادوی بانو ( افسانه شخصی ) برای تولد صبا بود دیدم و همون جا یادداشتش کردم . صبای عزیز تولدت مبارک 

پی نوشت 2 : چقدر شبیه به این جمله قصار  معروف آقای خاتمیه که میگه " می توان پیروز شد . نه بر مخالف ، که با مخالف و نه در سیاست ، که در تمام زندگی . پس دیگر هرگز از مرگ نگویید . بگویید زنده باد آزادی ، بگویید زنده باد مخالف من ... "

من گاهی به لالایی هایی نیاز دارم که از خواب

 بیدارم کند .                          شکسپیر

 چند وقتی است که اسمش بیش از گذشته به گوش می خورد . حبیب ، مرد تنهای شب تقاضای بازگشت به ایران را کرده  . او از مسئولین وزارت ارشاد تقاضا کرده  که مجوزش را برای فعالیت در ایران صادر کنندتا او به صورت قانونی و مجاز زیر نظر وزارت ارشاد آثارش را در داخل  منتشر کند . وزارت ارشاد هم پاسخ داده که مجوزی برای او صادر نکرده است . در این میان روزنامه  همیشه در صحنه  کیهان هم  بی کار ننشسته و با گشتن در آرشیو آهنگ های او  ترانه " بزن باران که دین را دام کردند  " را بهانه کرد تا بگوید حبیب نباید در داخل ایران فعالیت کند . اما من می خواهم بپرسم وقتی خوانندگان داخلی ما به لس آنجلس می روند بازگشت داوطلبانه یک خواننده لس آنجلسی به ایران ( با پذیرش کار طبق ضوابط ایران ) یک پیروزی برای کشور ما نیست ؟ او هم خواننده ای که حتی یک اثر مبتذل و سخیف در دوران فعالیت هنری اش نخوانده و به دلیل علائق مذهبی  که داشته   نام پسرش را هم "‌ محمد " گذاشته . راستی به نظر شما حبیب ، سیاوش قمیشی و معین زیبا تر و شرافتمندانه تر می خوانند یا بعضی خوانندگان تازه به دوران رسیده داخلی ؟ به امید روزی که مسئولین با نگاه مثبت تری به فعالیت های همه هنرمندان بنگرند ... به امید روزی که همه ما ایرانیان  در هر کجای دنیا و با هر عقیده ای که داریم خود را دوست همدیگر بدانیم و به حقوق شهروندی دیگرانی که شبیه ما نیستند نیز احترام بگذاریم . 

یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند

یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند

یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم

که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد

یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم

چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باشد.

من که می دونم یه روزی میمیرم از نداشتنت                               گر چه دیگه عادت شده تو رو از خدا خواستنت

من که می دونم آخرش ق می کنم تو بی کسی                        ولی اینو هم می دونم به داد من نمیرسی

من که می دونم دل تو یه قلب ساده نمی خواد                            حتی واسه یه لحظه هم با دل من راه نمی اد

من که می دونم من مثل زمینم و تو آسمون                                هیچ وقت بهت نمیرسم اخه زیاده فاصلمون

من که می دونم عزیزم سرتو خیلی شلوغه                                حتی اگه بهم بگی دوستم داری یه دروغه

                                من که می دونم همیشه کسی هست از عشق واست بگه

                                          منو این دل دیوونه واسه چی بخوای دیگه؟

                                   من که می دونم پیش من نمی آی اما هنوز منتظرم

                                          هنوز واسه نگاه تو حیرونم و در به درم

من که می دونم هیچ وقت عشق تو از یاد نمیره                            خوب می دونم یه روز دلم از دوریت آخر میمیره!!